Każdy od czasu do czasu przeżywa smutek, przygnębienie. Często, mylnie określa się te stany jako depresję. Jak je zatem odróżnić? Depresja trwa dłużej (co najmniej 2 tygodnie), dodatkowo nasilenie smutku, czy przygnębienia jest większe, występuje też poczucie choroby.
Z początku nie wzbudzało to moich podejrzeń, ponieważ zmiana były ledwo dostrzegalna, jednak zauważyłem, że moje otoczenie czasem przybierało inny odcień: mrok zmierzchu wydawał się bardziej posępny, poranki straciły na lekkości, spacery po lesie były mniej żywiołowe a zdarzało się w godzinach pracy późnym popołudniem, że nieokreślony strach i panika nachodziły mnie…
Szaleństwo depresji jest, ogólnie mówiąc, przeciwieństwem agresji. Owszem, jest ono rodzajem burzy, lecz jest to burza, która pogrąża umysł w nieprzeniknionym mroku. U osoby dotkniętej depresją bardzo szybko pojawia się zauważalne spowolnienie reakcji na bodźce, które z czasem prowadzi do niemal całkowitego bezwładu, kiedy to poziom energii psychicznej spada prawie do zera. W końcu choroba ogarnia całe ciało ofiary, która czuje się totalnie wycieńczona i pozbawiona wszelkich sił witalnych.
William Styron - Ciemność widoma. Esej o depresji
Dodatkowo muszą występować następujące objawy:
- obniżenie nastroju (smutek, rozpacz, melancholia), płaczliwość
- zmniejszenie lub brak zaciekawienia rzeczami, które dotąd były źródłem przyjemności albo brak zdolności odczuwania przyjemności przy ich wykonywaniu
- zmniejszenie energii, łatwe męczenie się nawet przy małym wysiłku
- poczucie emocjonalnego zamrożenia, w skrajnej postaci niemożność płaczu
- problemy z koncentracją, myśleniem, podejmowaniem decyzji
- obniżenie samooceny, niska wiara w siebie (poczucie bezwartościowości, winy)
- myśli i czyny samobójcze, lub autoagresja
- obniżony apetyt (czasem zwiększony), zmniejszenie lub zwiększenie wagi, zaburzenia snu
- pesymistyczna wizja przyszłości
Do klasycznych symptomów depresji należy utrata wiary w siebie oraz obniżona samoocena – tak więc straciłem niemal zupełnie poczucie własnego ja, a wraz z nim wszelką wiarę we własne siły. Taki stan może szybko przerodzić się w poczucie całkowitej zależności od innych, a to w dziecięcy lęk. Człowieka ogarnia paniczny strach przed utratą rzeczy i ludzi, zwłaszcza bliskich i drogich. Pojawia się gwałtowny lęk przed opuszczeniem i samotnością. Kiedy choćby przez chwilę zdarzało mi się być w domu samemu, natychmiast ogarniało mnie obezwładniające przerażenie i trwoga.
William Stryon - Ciemność widoma. Esej o depresji
Mniej typowe objawy obejmują lęk (utrzymujące się stale poczucie zagrożenia, niepokój), stany rozdrażnienia, złość. Ważnym kryterium diagnostycznym jest też czas trwania objawów, wynoszący co najmniej 2 tygodnie. Więcej informacji o tym, co czują osoby będące w depresji znajdziesz w artykule ,,Jak leczyć depresję"
Jeśli stwierdzisz u siebie któreś z powyższych objawów warto umówić się na konsultację psychologiczną. W jej trakcie specjalista przeprowadzi dokładny wywiad, zdiagnozuje Twój stan oraz dobierze najlepszą formę pomocy- psychoterapię lub leki. Czasami łączy się obie metody.
Literatura:
- Burns, D. (2010). Radość życia czyli jak zwyciężyć depresję. Poznań: Zysk i S – ka.
- Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne (2007). Kraków-Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne ,"Vesalius", Instytut Psychiatrii i Neurologii.
